Δυο χρόνια μνημόνιο.Το ΠΑΣΟΚ και ο ΓΑΠ μεσ' την τρελή χαρά

Ήταν Παρασκευή μεσημέρι, 23 Απριλίου του 2010. Το Χρηματιστήριο είχε κλείσει, και οι κυριακάτικες εφημερίδες έβαιναν προς τα πιεστήρια, όταν ο Γιώργος Παπανδρέου, από την προβλήτα του λιμένος στο Καστελόριζο, με φόντο τα καταγάλανα νερά του Αιγαίου και μια…

ψαρόβαρκα, ανακοίνωνε περίπου… εθνικά υπερήφανος την απόφασή του να ζητήσει την ένταξη της Ελλάδας στον μηχανισμό στήριξης του Μνημονίου.

Εκείνη τη στιγμή η κοινωνία ήταν μάλλον ανέμελη και απροετοίμαστη για όσα την περίμεναν. Μέσα σε ελάχιστο χρονικό διάστημα, το Μνημόνιο εξελίχτηκε στην παράμετρο που οδηγεί τη χώρα στον γκρεμό, την κοινωνία στην απόγνωση, την οικονομία στη χρεοκοπία.

Το ΠΑΣΟΚ βεβαίως συνεχίζει να υποστηρίζει ότι έσωσε τη χώρα. Έστω κι αν ο Ευάγγελος Βενιζέλος κρατά αποστάσεις, παραγνωρίζοντας το γεγονός ότι η κοινωνία έχει χορτάσει από πολιτικούς εμπαιγμούς. Ο σημερινός Πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ αποτελεί φυσική συνέχεια του Γιώργου Παπανδρέου. Υπερασπίστηκε άλλωστε το Μνημόνιο ΙΙ, όχι ως αδιέξοδη αναγκαιότητα, αλλά ως… επιλογή. Και περιμένει να εισπράξει στις κάλπες της 6ης Μαϊου την… αποδοχή των θέσεων που διατυπώνει.