ΟΚΔΕ: Νέα παρέμβαση για τις ευρωεκλογες

Όπως πάντα, άσχετα με προσωπικές απόψεις, που μπορεί να διαφοροποιούνται, δημοσιεύουμε χωρίς σχόλια τις ανακοινώσεις και τις ενημερώσεις που μας στέλνουν κόμματα και οργανώσεις, χωρίς λογοκρισία και σχόλια. Αρκεί βέβαια να κινούνται στα όρια της ευπρέπειας.

Κάτω η χούντα Τρόικας - Μνημονίων

Έξω απ’ το Ευρώ της φτώχειας και ανεργίας

Κάτω η Ε.Ε. – Φυλακή των Λαών

Για μια Ευρώπη των Εργαζομένων

Στηρίξτε – Ψηφίστε Ο.Κ.Δ.Ε....

Στις Ευρωεκλογές, η χούντα της συγκυβέρνησης ΝΔ–ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜ Εξαπάτησης θα παρουσιάσουν την ειδυλλιακή εικόνα μιας Ελλάδας που αφήνει πίσω της Μνημόνια και ύφεση, επιστρέφοντας στις αγορές… Θα λιβανίζουν «τους ευρωπαίους εταίρους μας», παπαγαλίζοντας ότι έξω απ’ το Ευρώ και την Ε.Ε. μας περιμένει καταστροφή, αστάθεια, χάος... Η πραγματικότητα όμως είναι εντελώς αντίθετη.

Το Ευρώ χειροτέρευσε την κρίση

Πάνω από 30 χρόνια στην ΕΟΚ και 20 χρόνια στην Ε.Ε., σχεδόν 15 χρόνια στο Ευρώ, ο απολογισμός για την ελληνική οικονομία είναι αμείλικτος.

– Βιομηχανία και γεωργία αδυνάτισαν ριζικά και σήμερα καταρρέουν. Με ευρωπαϊκές ντιρεκτίβες απαγορεύτηκε κάθε προσπάθεια διατήρησης σημαντικών βιομηχανικών κλάδων (π.χ. ναυπηγεία), ενώ οι επιδοτήσεις «εξαγόραζαν» την καταστροφή της γεωργίας. Απ’ την ελληνική οικονομία «αναπτύχθηκαν» σχεδόν αποκλειστικά αεριτζίδικες «υπηρεσίες».

– Οι εξαγωγές αδυνάτισαν. Προϊόντα που παράγονταν στην Ελλάδα, αντικαταστάθηκαν με εισαγόμενα. Τα «αναπτυξιακά» κονδύλια της Ε.Ε. επέστρεφαν έτσι πολλαπλάσια στις ευρωπαϊκές πολυεθνικές, ενώ το εμπορικό έλλειμμα αυξανόταν (αδιάκοπα μετά την είσοδο του Ευρώ). Έτσι φούντωσε και το δημόσιο χρέος, προς όφελος των ντόπιων και ξένων τραπεζιτών και τοκογλύφων «επενδυτών».

Ευρώ/Ε.Ε. χειροτέρευσαν τη δομική κρίση του ελληνικού καπιταλισμού, φέρνοντας έτσι (και με τις ευρωπαϊκές οδηγίες) διαρκή αντεργατικά, αντιλαϊκά μέτρα: καθήλωση και μείωση των πραγματικών μισθών, αντιασφαλιστικά μέτρα, χτύπημα των συλλογικών συμβάσεων, εκτίναξη της «ελαστικής» και «μαύρης» εργασίας, ιδιωτικοποίηση και εμπορευματοποίηση των δημόσιων/κοινωνικών υπηρεσιών (υγεία, ασφάλιση, παιδεία κ.α.) και αγαθών (ενέργεια, τηλεπικοινωνίες κ.α). Αυτή τη χρόνια κρίση (που «έσκασε» μετά το 2010), δηλαδή τη λειτουργία της οικονομίας με κριτήριο το παρασιτικό καπιταλιστικό κέρδος και το ατέλειωτο ξεζούμισμα των εργαζομένων, επιδιώκουν να συντηρήσουν στον αιώνα τον άπαντα με Μνημόνια Διαρκείας – όπως και το νέο Μνημόνιο, που έχει κρυφά συμφωνήσει η συγκυβέρνηση και θα «ξεφουρνίσει» μετά τις Ευρωεκλογές.

Μόνη ωφελημένη μια ζάπλουτη ελίτ, που με τις πλάτες της Ε.Ε. και των κυβερνήσεων ΝΔ–ΠΑΣΟΚ ανεξέλεγκτα απέσυρε κεφάλαια απ’ την παραγωγή, κερδοσκοπούσε παρασιτικά πάνω στα συντρίμμια της οικονομίας, απέκρυπτε και φυγάδευε ασύλληπτες περιουσίες και κέρδη σε ευρωπαϊκές τράπεζες και φορολογικούς παραδείσους. Αυτή η «συμμορία του Ευρώ», μαζί με τα φερέφωνα των ΜΜΕ και των «ειδικών» της, θέλει σήμερα (εν μέσω πρωτοφανούς οικονομικής καταστροφής και ανθρωπιστικής κρίσης) να συνεχίσουμε ατάραχα στον ίδιο δρόμο. Διαρρηγνύει τα ιμάτιά της υπέρ της «ευρωπαϊκής πορείας της χώρας» – μήπως και χάσει την εξουσία, τη «χρυσή βροχή» κερδών και προνομίων της!

Μας θέλουν προτεκτοράτο, «αποικία χρέους»

Η συμμετοχή στην Ε.Ε. όχι μόνο δεν έφερε «σύγκλιση με την Ευρώπη» και περισσότερη δημοκρατία για τους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα στην Ελλάδα, αλλά μας έχει μετατρέψει σε υποζύγια και σύγχρονους δουλοπάροικους. Συγκυβέρνηση, «μνημονιακοί», αστικά κόμματα/επιτελεία, οι επιχειρηματίες και πλούσιοι φίλοι τους, οι δυνάμεις που οδήγησαν τα πράγματα ως εδώ, μας κυβερνούν σαν άλλη χούντα, στο όνομα των «διεθνών δεσμεύσεων της χώρας», της παραμονής σε Ευρώ/Ε.Ε. Είναι μια μειοψηφία που στηρίζεται απροκάλυπτα από την Ε.Ε., τους ιμπεριαλιστές, τη Μέρκελ και τους ομοίους της, που εκβιάζουν τον ελληνικό λαό για το τι θα ψηφίσει και πως θα συμπεριφερθεί έναντι των «ανωτέρων» του στην Ε.Ε. Σαμαράς, Βενιζέλος, οι σύγχρονοι δοσίλογοι επιβάλλουν αυτή την πολιτική με τα ΜΑΤ και το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, καταπατώντας κάθε έννοια δημοκρατικής νομιμοποίησης, κοινοβουλευτικής λειτουργίας, συνταγματικής νομιμότητας. Με την υψηλή εποπτεία/καθοδήγηση της Ε.Ε. έχουν στήσει ένα καθεστώς διαρκούς επιτήρησης των πάντων (δαπάνες, προϋπολογισμός, ξεπούλημα δημόσιου πλούτου κ.λπ.), από επιτρόπους τύπου Φούχτελ και Ράιχενμπαχ, που ταπεινώνει καθημερινά τον ελληνικό λαό, καταργεί την όποια «λαϊκή κυριαρχία».

Όχι στην Ε.Ε. των τραπεζιτών και του κεφαλαίου

Σε όλη την Ευρώπη, ξεθεμελιώνονται σήμερα κατακτήσεις πάνω από 150 χρόνων του εργατικού κινήματος. Σύμφωνα με επίσημα στοιχεία (η πραγματικότητα είναι πολύ χειρότερη):

– Χωρίς δουλειά είναι 19 εκ. στην Ευρωζώνη, 26 εκ. στην Ε.Ε. Μέσα σ’ έναν χρόνο, προστέθηκαν σχεδόν 2 εκ. νέοι άνεργοι (η συντριπτική πλειοψηφία στην Ευρωζώνη).

– Διαρκώς παίρνονται μέ­τρα ενάντια σε μισθούς, συντά­ξεις, εργασιακές σχέσεις, συστή­ματα υγείας, ασφάλισης και παιδείας, σε όλα τα εργατικά/κοι­νωνικά δικαιώματα – απ’ το Νότο μέχρι τη Βρετανία, Δανία, Γαλλία κ.α.

– 1 στους 5 στην Ε.Ε. είναι κάτω απ’ το όριο φτώχειας. Πάνω απ’ το 10% ζει σε οικογένεια όπου κανένα μέλος δεν έχει «κανονική» δουλειά.

– 1 στα 3 παιδιά στην Ε.Ε. απειλούνται από φτώχεια ή κοινωνικό αποκλεισμό.

– Οι άστεγοι στην Ε.Ε. έχουν ξεπεράσει τα 4 εκ. Την ίδια στιγμή, υπερδιπλάσιος αριθμός (11 εκ.) κατοικιών παραμένουν άδειες ή στα χέρια μεσιτών/τραπεζών, που προσπαθούν να τις πουλήσουν όσο ακριβότερα μπορούν, ενώ εκατομμύρια έχουν βρεθεί στο δρόμο! Οι εξώσεις π.χ. σε Ισπανία και Ιταλία κάνουν θραύση.

– Σχεδόν 35 εκ. υποσιτίζονται ή αντιμετωπίζουν κίνδυνο υποσιτισμού. Ανάμεσά τους το 1/3 των ασθενών σε νοσοκομεία και γηροκομεία, όπως και το 10% των ατόμων πάνω από 65 έτη.

– Το προσδόκιμο ζωής των φτωχών στην Ε.Ε. ήδη μειώνεται. Επανεμφανίζονται ασθένειες που είχαν εκλείψει (ελονοσία, τύφος, φυματίωση κ.α.), όπως και στην Ελλάδα.

– Στην πλούσια Γερμανία, 8–10 εκ. εργαζόμενοι δουλεύουν «ελαστικά»/«μαύρα», με «μνημονιακούς» μισθούς των 400 ευρώ, σε σύγχρονα κάτεργα. Εκατομμύρια δεν έχουν καμία συλλογική σύμβαση (δεν υπάρχει καν η έννοια του εθνικού κατώτατου μισθού).

Οι καπιταλιστές και ιδιαίτερα οι μεγάλες τράπεζες και πολυεθνικές χρησιμοποιούν την Ε.Ε. και το Ευρώ ως «βομβαρδιστικά» ενάντια στο προλεταριάτο και τους λαούς.

– Μέσω της «ελεύθερης κίνησης των κεφαλαίων» και των δημόσιων χρεών, μετατρέπουν τις πιο αδύναμες οικονομίες σε «αποικίες χρέους». Βγάζουν τοκογλυφικά κέρδη, αντί να επενδύουν στην παραγωγή, με αποτέλεσμα κλείσιμο εργοστασίων/επιχειρήσεων, καταστροφή θέσεων εργασίας, μείωση της κατανάλωσης, βούλιαγμα των οικονομιών στην κρίση. Όλη η Ευρωζώνη και η Ε.Ε. βρίσκονται σήμερα σ’ αυτή την κατάσταση. Π.χ. η βιομηχανία της Γαλλίας συρρικνώνεται καθημερινά, ενώ οι γερμανικές τράπεζες είναι «πρωταθλήτριες» στις κερδοσκοπικές πρακτικές.

– Με εθνικά και πανευρωπαϊκά Μνημόνια κάθε είδους, όπως το Σύμφωνο για το Ευρώ/τη δημοσιονομική πειθαρχία (πιο πριν τη συνθήκη της Λισαβόνας, την οδηγία Μπολκενστάιν, τη Λευκή Βίβλο και τα κριτήρια του Μάαστριχτ κ.λπ.), κατεδαφίζουν τα εργασιακά/κοινωνικά δικαιώματα, ιδιωτικοποιούν τις δημόσιες/κοινωνικές υπηρεσίες (ασφάλιση, υγεία, παιδεία, ενέργεια, ύδρευση κ.α.).

– Ετοιμάζουν τη Διατλαντική Συμφωνία Ε.Ε.–ΗΠΑ, που αφήνει τις πολυεθνικές πλήρως ανεξέλεγκτες. Στο όνομα της «επιχειρηματικότητας» (που θα κυριαρχεί πάνω από κάθε εθνική νομοθεσία ή σύνταγμα) δεν θα επιτρέπεται κανένα εργατικό/κοινωνικό δικαίωμα, περιβαλλοντικός περιορισμός κ.λπ. Ήδη η Ε.Ε. (παρά τα τεράστια σκάνδαλα: διοξινούχα κοτόπουλα, «τρελές» αγελάδες κ.α.) προωθεί γενετικά τροποποιημένα προϊόντα, εγκαταλείπει κάθε πολιτική περιορισμού του φαινομένου του θερμοκηπίου. Γι’ όλα αυτά τα θέματα, που κρύβουν τρομακτικούς κινδύνους, αποφασίζουν κεκλεισμένων των θυρών τα σκοτεινά λόμπι των πολυεθνικών, τεχνοκράτες και γραφειοκράτες της Ε.Ε. και των αστικών κυβερνήσεων.

Η κρίση σε Ευρωζώ­νη/Ε.Ε. θα χειροτερεύσει. Η παραγωγική βάση αδυνατίζει, η ανεργία μεγαλώνει, οι επενδύσεις έχουν νεκρώσει. Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές συνα­ντούν σκληρό ανταγωνισμό από Κίνα, Ινδία κ.α. Η ευρωπαϊκή ελίτ μπούκωσε με χρήμα τις τράπεζες και το μεγάλο κεφάλαιο, αλλά δεν αντέ­στρεψε την κατάσταση. Η πλασματική ενίσχυση της οικο­νομίας συσσώρευσε τεράστια χρέη (δημόσια, ιδιωτικά), που φορτώνονται στους ερ­γαζόμενους και τους λαούς με Μνημόνια.

Στην Ευρωζώνη/Ε.Ε. (και διεθνώς) κυριαρχούν οι πιο παρασιτικές μερίδες του κεφαλαίου, χρηματιστές και τραπεζίτες που απομυζούν κέρδη από μια εικονική οικο­νομία–φούσκα (ομόλογα, μετο­χές, παράγωγα κ.λπ.), διογκω­μένη πέρα από κάθε όριο, χωρίς να ενδιαφέρονται για την παρα­γωγή και την εργασία. Κρατούν αμύθη­τα κεφάλαια σε φορο­λογικούς παραδείσους, έχουν ξε­χάσει τι σημαίνει να πληρώνουν φόρους (τα 2/3 των χρημάτων σε φορολογικούς παραδείσους διεθνώς, είναι εντός της Ε.Ε. και υπολογίζονται σε 12 τρις Ευρώ!), ενώ επιβάλλουν στους εργαζόμενους και τα λαϊκά στρώματα διαρκή φορολεηλασία, μέτρα κ.λπ.

Οι ανισότητες στη δήθεν «κοινωνική» Ε.Ε. έφτασαν πια στο ψηλότερο επίπεδο εδώ κι έναν περίπου αιώνα! Αυτός είναι ο «παραλογι­σμός» του καπιταλισμού που παρακμάζει και σαπίζει. Η Ευ­ρώπη είναι στο επίκεντρο μιας ιστορικής παγκόσμιας κρίσης του καπιταλισμού. Το μόνο σχέ­διο της ευρωπαϊκής ελίτ είναι να ρίξει την εργατική τάξη σε επίπεδα Κίνας και Μπαγκλα­ντές, ώστε πάνω στα κόκκαλά της να σώσουν τις τράπεζες, το μεγάλο κεφάλαιο, το σύστη­μά τους.

Ήδη έχουν αποφασιστεί η αρπα­γή των καταθέσεων πανευρω­παϊκά (στο όνομα της «τραπε­ζικής ένωσης»), οι πλειστηρια­σμοί, η απαλλοτρίωση της ακίνη­της περιουσίας των εργαζομέ­νων και των λαϊκών στρωμάτων. Για να διασωθούν οι ευρω­παϊκές τράπεζες, που είναι ου­σιαστικά χρεοκοπημένες, λόγω της κερδοσκοπίας σε «κόκκι­να δάνεια», «τοξικά ομόλογα», χρηματιστηριακά παιχνίδια.

Όχι στην Ε.Ε.

– του ιμπεριαλισμού και πολέμου

– της καταστολής, του ρατσισμού και φασισμού

Βλέποντας τις κοινωνικές εκρήξεις που έρχονται, η ευρωπαϊκή ελίτ θωρακίζεται ενισχύοντας τους κατασταλτικούς μηχανι­σμούς, στήνοντας ένα «μαύρο» θεσμικό πλαίσιο. Οι δημοκρατικές ελευθερίες περιορί­ζονται. Η παρακολούθηση των επικοινωνιών (ίντερνετ κ.λπ.) γίνεται κανόνας. Οι αγώνες αντιμετωπίζονται με την αστυνομία, με χημικά, συλλήψεις, διώ­ξεις, καταδίκες. Ο Ευρωστρατός συγκροτεί ειδικές μονάδες, για να επεμβαίνει όπου απειλούνται «οι αρχές της Ε.Ε. και της ανοιχτής οικονομίας» (τα συμφέροντα του κεφαλαίου και το αστι­κό καθεστώς). Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έφτασαν να μιλάνε για επιβολή δικτατοριών σε χώρες του Νότου, για την «ενοχλητική πολυτέλεια»… των εκλογών και του γενικού δικαιώματος ψήφου!

Οι ευρωπαίοι ιμπεριαλιστές επεμβαίνουν αδίστακτα όπου μπορούν. Στη Μέση Ανα­τολή, συντάσσονται με τις ΗΠΑ ενάντια στους λαούς. Στη Λιβύη, Βρετανία και Γαλλία έκαναν ένα νεοαποικιακό πόλεμο. Η Γαλλία επεμ­βαίνει στρατιωτικά σε πολλές χώρες της Αφρικής.

Φιμωμένοι οι λαοί της Ευρώπης, δεν αποφασίζουν σχεδόν για τίποτα. Στις εκλογές, οδηγούνται κάτω από εκβιασμούς και απειλές να «προσέ­ξουν» τι θα ψηφίσουν. Οι αστικοί «δημοκρατικοί θεσμοί» έχουν καταντήσει ανέκδοτο. Κυβερνήσεις και αστοί πο­λιτικοί είναι συνειδητοί υπηρέτες των τρα­πεζιτών και του μεγάλου κεφαλαίου (όταν δεν είναι και άμεσα διορισμένοι απ’ αυτούς, ως τεχνοκράτες–βοναπάρτες, π.χ. Παπαδήμος), ορκισμένοι εχθροί των εργαζομένων. Κάθε φωνή υπέρ εναλλακτικών πολιτικών πνίγεται στα ουρλιαχτά για «μονόδρομο», «ανταγωνιστικότητα» κ.λπ.

Η Γερμανία (με τα ιμπεριαλιστικά κρά­τη–συμμάχους της) επιβάλλεται σε όλα τα θέματα. Αυτοί που μιλάνε για «ενιαία Ευρώπη», σφάζονται καθημε­ρινά μεταξύ τους. Ευρώ και Ε.Ε. έχουν κα­ταντήσει ένας ζουρλομανδύας. Η λαϊκή και εθνική κυριαρχία ποδοπατιέται απ’ τους νε­οαποικιοκράτες της Ε.Ε. (όπως στην Κύ­προ), τις Τρόικες και τους συνεργάτες–υπη­ρέτες τους.

Ρατσισμός, Ακροδεξιά, Φασίστες. Η «πολιτι­σμένη» Ε.Ε. μεταχειρίζεται σαν κτήνη τους μετανάστες αδελφούς μας, που απελπισμέ­νοι αναζητούν μια καλύτερη τύχη, αφού τις χώρες τους ρήμαξαν και λεηλάτησαν οι ιμπεριαλιστές. Τους πνίγουν σε δουλεμπορικά, τους στοιβάζουν σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, τους κυνηγάνε με πογκρόμ. Για να διαιρούν την εργατική τάξη, να ρίχνουν τα μεροκάματα, να σπέρ­νουν ανασφάλεια και φόβο, να καλλιεργούν την πιο βάναυση καταστολή. Μανωλάδα, Αμυγδαλέζα, Λαμπεντούζα, Φαρμα­κονήσι… αυτό το μέλλον ετοιμάζουν για όλη την εργατική τάξη!

Αυτός ο φασισμός (χωρίς ή με σβάστικα), ο αντιδημοκρατικός κατήφορος ασκείται από κόμματα, πολιτικούς, κυβερνήσεις που είναι επί της ουσίας ακροδεξιά, όπως και οι Μέρκελ, Σαμαράς κ.α. Έτσι παντού στην Ευρώπη (Γαλλία, Ολλανδία κ.α.) μεγαλώνει και η επί­σημη Ακροδεξιά. Γιατί οι «δημοκράτες» της Ε.Ε. της ανοίγουν/στρώνουν το δρόμο, υπολογίζοντας αν χρειαστεί να τη χρησιμοποιήσουν ενάντια στο εργατικό κίνημα. Στη χώρα μας δημιούργησαν τους φασίστες της Χρυσής Αυγής και συνωμοτούσαν μαζί της. Στην Ουκρανία, η Ε.Ε.–μαζί με τους αμερικάνους ιμπεριαλιστές– ανέβασε τους νεοναζί στην κυβέρνηση του Κιέβου, ανάβοντας τη φωτιά του εμφυλίου!

Κάτω η χούντα Μνημονίων – Τρόικας

Έξω από Ευρώ / Ε.Ε.

Το Ευρώ και η Ε.Ε. δεν είναι μια συμμαχία «εταίρων». Στο εσωτερικό τους κυριαρχούν τα κυνικά συμφέροντα των ιμπεριαλιστών και πολυεθνικών, σε βάρος των πιο αδύναμων οικονομιών και χωρών. Ευρώ και Ε.Ε. είναι εργαλεία πολέμου ενάντια στο προλεταριάτο και τους λαούς της Ευρώπης.

Όσο μένουμε στην Ε.Ε., είναι αδύνατο η θέληση των ερ­γαζόμενων και του λαού στην Ελλάδα να έχει την παραμικρή ισχύ, όταν τα πάντα καθορίζονται από τα διευθυντήρια της Τρόικας, των Βρυξελών, των γερμα­νών ιμπεριαλιστών. Όσο μένουμε στο Ευρώ (που οι μηχανισμοί του εξυπηρετούν τις ιμπεριαλιστικές οικονομίες, τις πολυεθνι­κές, τους τραπεζίτες), είναι αδύνατο να ξαναβάλουμε μπρος την οικονομία προς όφελος των εργαζομένων.

Δεν μπορούμε να γλιτώσουμε απ’ τα Μνημόνια, έστω να τα «μαλακώσουμε», χωρίς να συγκρουστούμε με το Ευρώ και την Ε.Ε. Η «διαπραγμάτευση» του Σαμαρά και της τρικομματι­κής ΝΔ–ΠΑΣΟΚ–ΔΗΜΑΡ αποδείχτηκε μια γελοία εξαπάτη­ση, για να διατηρηθούν στην εξουσία. Το σλόγκαν του Τσίπρα «πάση θυσία στο Ευρώ» σημαίνει ότι δεν θα μπορέσει να κάνει ουσιαστικά τίποτα για την ανακούφιση των εργαζομένων και των λαϊκών στρωμάτων (πόσο μάλλον την επανεκκίνηση της οικονομίας) – γιατί πάντα θα εξαρτάται απ’ τη χρηματοδότη­ση και τους εκβιασμούς των δανειστών. «Πάση θυσία» σε Ευρώ και Ε.Ε. σημαίνει και αποδοχή των εργαλείων για τη διατήρη­σή τους, δηλαδή Μνημόνια, διαρκής επιτήρηση των χωρών, οικονομία προς όφελος του κεφαλαίου!

Πρέπει να βγούμε απ’ το ζουρλομανδύα του Ευρώ και της Ε.Ε. Για να εφαρμόσουμε μια άλλη πολιτική, υπέρ των εργαζο­μένων και των λαϊκών στρωμάτων, να βάλουμε τέλος στην αναρχία και αναποτελεσματικότητα της αγοράς και του κέρ­δους. Για ν’ απελευθερωθούμε απ’ την ασφυκτική κηδεμονία της Τρόικας, των τραπεζιτών και πολυεθνικών.

Να διαλύσουμε την αντιδραστική Ε.Ε.

Να χτίσουμε μια Ευρώπη των Εργαζομένων

δημοκρατική, ριζοσπαστική, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ

Η πάλη μας δεν πρέπει να στοχεύει σ’ έναν αδιέξοδο εθνικό απομονωτισμό ή πατριωτικές αυταπάτες, που ρεφορμιστές (ΚΚΕ) ή διάφοροι τσαρλατάνοι υπόσχονται ως λύση. Η καπιταλιστική κρίση, τα τεράστια και σύνθετα σύγχρονα προβλήματα (περιβαλλοντική κρίση, ενεργειακή πολιτική κ.λπ.), διεθνή από τη φύση τους, δεν μπορούν να λυθούν από τα αστικά εθνικά κράτη, αλλά μόνο με τη διεθνή συνεργασία και αλληλεγγύη των εργαζόμενων και λαϊκών μαζών.

Σήμερα, στην Ισπανία, την Ιταλία, τη Γαλλία κ.α., σε όλη την Ευρώπη, οι εργαζόμενοι και η νεολαία παίρνουν ξανά τον δρόμο των ταξικών αγώνων. Αμφισβητούν το μύθο του «ευρωπαϊσμού», που νάρκωνε το εργατικό κίνημα για δεκαετίες. Αγωνίζονται για το ψωμί και τις ελευθερίες τους. Ας ενώσουμε την πάλη μας μαζί τους! Τα δεκάδες και εκατοντάδες εκατομμύρια εργαζομένων, άνεργων, φτωχών, μεταναστών, γυναικών και νέων στην Ευρώπη μπορούν και πρέπει να γίνουν μια τεράστια δύναμη, ένα πραγματικό αντίπαλο δέος στην Ε.Ε. των καπιταλιστών/ιμπεριαλιστών, στην κρίση και βαρβαρότητα του συστήματός τους. Να παλέψουμε για μια Ευρώπη των Εργαζομένων:

– Με επαναστατικές εργατικές κυβερνήσεις σε όλες τις χώ­ρες, όπου την εξουσία θα έχει η εργατική τάξη σε συμμαχία με τα φτωχά λαϊκά στρώματα.

– Με εθνικοποίηση και εργατικό έλεγχο στους τομείς–κλειδιά της οικονομίας. Με τα μέσα παραγωγής κοινωνική ιδιοκτησία, για μια ριζικά διαφορετική λειτουργία της οικονομίας, υπέρ της κοινωνικής πλειοψηφίας, όχι του καπιταλιστικού κέρδους. Με διεύρυνση, όχι περιορισμό, των δημοκρατικών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Στηριγμένη στη συμμετοχή, τις αποφάσεις, τα όργανα και τους αγώνες όλων των «από κάτω».

– Με ισότιμες σχέσεις στο εσωτερικό της. Όχι το ρατσιστι­κό διαχωρισμό σε «προνομιούχους» και «πληβείους», που καλ­λιεργούν οι αστικές δυνάμεις και οι ιμπεριαλιστές για να διαι­ρούν το προλεταριάτο και τους λαούς.

– Με διεθνή συνεργασία και δημοκρατικό σχεδιασμό όλων των μεγάλων επιλογών (επενδύσεις, χρόνος εργασίας, προστασία του περιβάλλοντος κ.λπ.).

– Με σχέσεις αλληλεγγύης με το προλεταριάτο, τους λαούς, τα κινήματα, τους αγώνες σ’ όλο τον κόσμο. Όχι την ιμπεριαλιστική λεηλασία, τις επεμβάσεις, τους πολέμους.

Έτσι μπορούμε και πρέπει ν’ ανοίξουμε τον δρόμο, να δώσουμε νέα πνοή στην προοπτική της Επανάστασης και του Σοσιαλισμού, τη μόνη διέξοδο στην καταστροφή που μας απειλεί, στην αποτυχία και βαρβαρότητα του καπιταλισμού. Το χτίσιμο μιας επαναστατικής δύναμης σε Ελλάδα και Ευρώπη, ριζοσπαστικής, ταξικής και διεθνιστικής, που θα παλεύει γι’ αυτό, είναι ο στόχος μας.

Στηρίξτε – Ψηφίστε – Παλέψτε μαζί μας

Ο.Κ.Δ.Ε.

Οργάνωση Κομμουνιστών Διεθνιστών Ελλάδας