Περί ιστορίας...

ή αν-ιστορίας. Δεν είναι κρυφό ότι ένα μεγάλο ποσοστό της νεολαίας μας "δεν νιώθει" και πολλά από Ελληνική Ιστορία. Έτσι κάθε χρόνο ακούμε περι "28ης Οκτωβρίου 1821", "25ης Μαρτίου 1940", ή ακόμα και ότι στις 17 Νοεμβρίου -που γιορτάζουμε την εξέγερση του Πολυτεχνείου, και κατ'επέκτασην του Ελληνικού Έθνους, κατά της χούντας- "να γιορτάζουμε τα τανκ που έριξαν μια πύλη. Δεν θα ήταν κακό, γιατί δεν έχουν όλοι την ίδια υπομονή ή τις μαθησιακές ικανότητες, αλλά πολύ καλά ξέρουμε ότι τα παιδιά ΔΕΝ είναι χαζά. Απλά βαριούνται να διαβάσουν, γιατί προτιμούν να κάνουν καμάκι στο facebook στο αγόρι/κορίτσι που θέλουν, ή να δούνε το τελευταίο τηλεσκουπίδι γιατί χθες το βράδυ τα πίνανε ακούγοντας την ίδια "υπνωτιστική" μουσική που ακούνε πάντα.

Δυστυχώς, αυτό θα μας φάει. Επειδή ο εχθρός ξαγρυπνάει και περιμένει μια μόνο ευκαιρία για να κάνει αυτό που θέλει. Και δεν αναφέρομαι ούτε στους Τούρκους ούτε στους "Μακεδόνες", γιατί αυτά τα κάνουν απλά για να μας φανατίζουν και να μας σπρώχνουν σε άλλη κατεύθυνση. Μιλάω για τους πραγματικούς μας εχθρούς. Αυτούς που μας θέλουν στρατιωτάκια στον κόσμο τους, να μην σκεφτόμαστε, να μην αντιμιλάμε, να κοιμόμαστε έναν ύπνο βαθύ. Αυτούς που θέλουν να επιβάλλουν την εύκολη υποκλοπή των προσωπικών μας δεδομένων (βλ. "Κάρτα του Πολίτη") σε ένα ενιαίο κράτος που θα το διοικεί μια ομάδα ανθρώπων που έχει σκοπό το κέρδος (βλ. "Παγκοσμιοποίηση"). Έρχονται σκοτεινοί καιροί. Το μόνο που πρέπει να κάνουμε είναι να ξυπνήσουμε.

Δυστυχώς, αναλωνόμαστε σε τραγούδια που μιλάνε μόνο για αγάπες που τελείωσαν, που δεν θα ξαναγυρίσουν, για τον επόμενο έρωτα που θα έρθει, καθώς και για να πούμε πόσο μισούμε ή ψάχνουμε το άλλο μας μισό. Κι αυτό δεν θα ήταν κακό, στην περίπτωση που η μουσική μας παιδεία μας επέτρεπε να πηγαίνουμε στην απέναντι όχθη. Εκεί που μιλάνε για την ιστορία, για το παρελθόν και για το πως να χτίσουμε ένα καλύτερο μέλλον. Γιατί αγαπητέ/ή μου νεαρέ/ή (και όχι μόνο), δεν είναι κατόρθωμα να σου αρέσει το τελευταίο χιτάκι του Κιάμου. Κατόρθωμα είναι να γουστάρεις, να χτυπηθείς και να βγείς στους δρόμους υπερασπίζοντας το έθνος σου, τους πατέρες και τους προγόνους σου, όπως κάνουν οι "έξω" για εμάς. Κάντε ένα κόπο να ακούσετε και να δείτε το παρακάτω video. Είναι ένα μέρος της ιστορίας μας σε κάτι λιγότερο απο 4 λεπτά. Αυτοί είναι οι Σουηδοί "Sabaton" οι οποίοι τραγουδάνε για το "Όχι" του 1940 (οι στίχοι βρίσκονται στο video και στα Αγγλικά αλλά και μεταφρασμένοι στα Ελληνικά).

Ελπίζω να μην σας κούρασα απο το πρώτο μου κείμενο, γιατί έχω ακόμα να πω πολλά!

-- paraplanitikoteros