Στρίβουν αγάλματα…

Η Ιστορία είναι παλιά, οι φωτογραφίες πρόσφατες, το περιστατικό επίκαιρο. Καταδεικνύει μια διαχρονική ενδοτικότητα, που πιθανό να αποτελεί και τη ρίζα της σημερινής κατάστασης στη χώρα μας...
  
Πριν από αρκετά χρόνια, επί πρώην Γιουγκοσλαβίας, ένα άγαλμα του Μεγαλέξανδρου είχε στηθεί στο προαύλιο του Δημοτικού Σχολείου του μεθοριακού χωριού Νίκης Φλώρινας. 
Αργότερα, το άγαλμα μεταφέρθηκε στα σύνορα, με τον Μεγαλέξανδρο να κοιτά προς τα Σκόπια, θυμίζοντας στους γείτονες την Ιστορία μας. 
Το γεγονός ενόχλησε την «Δημοκρατία της Μακεδονίας», που τότε ανήκε στην Ομοσπονδία της Γιουγκοσλαβίας. Το Βελιγράδι θεώρησε πως η θέση του αγάλματος, με τον Μακεδόνα πολεμιστή να κοιτά προς βορράν, υπέκρυπτε… επεκτατικές βλέψεις της Ελλάδας εις βάρος των Σκοπίων. 
Ζήτησαν, λοιπόν, να… στρίψουμε το άγαλμα, ώστε να μην αποτελεί πλέον «απειλή». Και, ώ του θαύματος!, η Αθήνα δέχθηκε να αλλάξει φορά το άγαλμα, που δεν βρίσκει ησυχία, και να κοιτάζει προς την Ελλάδα. 
Το επίμονο βλέμμα του Μακεδόνα πολεμιστή τώρα χαμήλωσε και , -γιατί όχι; - , δάκρυσε. Άλλωστε ακούει πως στην FYROM στήνονται συνεχώς πολλά αγάλματα, τεράστια, ενώ ονόματα μακεδονικών πόλεων μας δίνονται στις οδούς εκεί.  
Υποτίθεται πώς έχουμε (;) ιδιαίτερη ευαισθησία στα εθνικά μας θέματα. Αν, όμως, δεχόμαστε να στρίβουμε τα αγάλματά μας καταπώς βολεύει τους γείτονες, τότε κάθε άλλο παρά απορίας άξιον είναι που φθάσαμε στο σημείο να δεχθούμε την κατάργηση της εθνικής μας κυριαρχίας, λόγω του τεράστιου χρέους. 
από την ΕΛΕΥΘΕΡΗ ΖΩΝΗ