Η πρώτη ναυμαχία της Τουρκίας στη Μεσόγειο

Της Μαρίνας Μυστακίδου από την www.elzoni.gr

Ο συνεργάτης της Χουρριέτ κ. Γιλμάζ Οζντίλ περιγράφει με τον γλαφυρό του τρόπο  την πρώτη ναυμαχία της τουρκικής  Δημοκρατίας στη Μεσόγειο. Ειδικότερα, γράφει:

«Είχε αρχίσει ο πόλεμος δεν ηχούσαν μόνο τα τύμπανα.

 Είχαμε αποβιβαστεί στην Κύπρο.

 Την επομένη ακριβώς τα θωρηκτά Κοτζάτεπε, Αντάτεπε και Μαρεσάλ Τσκαμάκ που είχαν αναχωρήσει από τη Μερσίνα...

βρισκόταν στα ανοιχτά της Κερύνειας. Όταν τα ανιχνευτικά αεροσκάφη μας , ενημέρωσαν το Αρχηγείο ότι μια ελληνική νηοπομπή με 12 πλοία ξεκίνησε από τη Ρόδο και κατευθύνεται στην Πάφο, το Γενικό Επιτελείο έδωσε την εντολή «Σταματήστε  τους , χτυπήστε τους!».

Τα τρία πλοία μας έτρεξαν στην περιοχή, αλλά όσο και αν έψαξαν δεν συνάντησαν καμία νηοπομπή.  Εκείνη τη στιγμή εμφανίστηκαν τα αεροσκάφη μας. 

Η πρώτη ναυμαχία της τουρκικής Δημοκρατίας ξεκίνησε με μια τραγωδία… Είχαν συμβουλέψει τους πιλότους μας ότι οι Έλληνες κάνουν κόλπα. Υψώνουν τουρκική σημαία στα πλοία τους και μιλούν τουρκικά στον ασύρματο. Έτσι, είπαν τότε…  Αυτές τις πληροφορίες είχαν. Συνιστούσαν μάλιστα στους πιλότους να μην ξεγελαστούν.

Για αυτό δεν πίστεψαν στο μήνυμα που έστειλαν τα πλοία «Είμαστε Τούρκοι»!  Σύμφωνα με τις πληροφορίες που είχαν δεν υπήρχαν τουρκικά πλοία στην περιοχή.

Έτσι, τα βομβάρδισαν.

Τα πλοία μας τα είχε δωρίσει η Αμερική. Δεν είχαν συστήματα αεράμυνας.

Χτυπήθηκε πρώτα το Κοτζάτεπε. Το πρώτο αεροσκάφος αστόχησε. Το δεύτερο έπληξε το πίσω μέρος του πλοίου και το τρίτο έριξε τη βόμβα μέσα στην καπνοδόχο του πλοίου και το διέλυσε. Ξέσπασε φωτιά. Έγινε διακοπή ρεύματος. Χτύπησαν επίσης το Αντάτεπε και το Μαρεσάλ Τσακμάκ. Όταν η φωτιά πλησίασε το οπλοστάσιο ο πλοίαρχος διέταξε την εγκατάλειψη του πλοίου.

Οι ναύτες πήραν ελαφρά όπλα , έβαλαν τα σωσίβια γιλέκα και επιβιβάστηκαν στις λέμβους.  Ορισμένοι έπεσαν στη θάλασσα, γιατί το πλοίο ήταν έτοιμο να εκραγεί. Ο αξιωματικός των διαβιβάσεων Νετζατί Γκιύρκαγια  κρέμασε στο λαιμό του τον φορητό ασύρματο που τον είχε τυλίξει σε μια πλαστική σακούλα και βούτηξε στα νερά. 

Το γιλέκο του δεν φούσκωσε και ο άτυχος άνδρας βρέθηκε στο βυθό. 

Το Κοτζάτεπε βυθίστηκε. Οι 30 σωσίβιες βάρκες έπρεπε να δεθούν μεταξύ τους και να παραμείνουν όλες μαζί. Οι ναύτες από τον πανικό τους έκοψαν τα σκοινιά και οι βάρκες διασκορπίστηκαν. Το Αντάτεπε και το Μαρεσάλ Τσκαμάκ χτυπημένα προσπάθησαν να βοηθήσουν τους τραυματίες. Τα αεροσκάφη χτυπούσαν ανελέητα διαρκώς.  Δεν υπήρχε λύση. Ή θα εγκατέλειπαν τους ναυαγούς ή θα βυθίζονταν και αυτά.  Τους παράτησαν και έφυγαν.

Στη λέμβο του πλοιάρχου επέβαιναν 20 άτομα. Δεν χωρούσαν. Έπρεπε να βουτήξουν στη θάλασσα που ήταν γεμάτη σκυλόψαρα. Άλειψαν με ένα κιτρινωπό υλικό τα κορμιά τους που μύριζε απαίσια και βούτηξαν στα νερά. Κρατιόντουσαν από τα σχοινιά.

Είκοσι τέσσερις ώρες μετά τους έσωσε ένα πλοίο. Ήταν το  εκπαιδευτικό σκάφος του Εμπορικού Ναυτικού του Ισραήλ. Ονομαζόταν Mevuot Yam . Το σκάφος με 13 μαθητές έπλεε στα ανοιχτά της Σαντορίνης.  Επέστρεφαν στο Ισραήλ μετά την έναρξη του πολέμου. Βρέθηκαν τυχαία εκεί. Ο καπετάνιος   Reuen Pinhasi καταγόταν από την Πόλη, για αυτό ήξερε τουρκικά.

Ήταν ρωσοεβραίος. Η οικογένειά του μετά την Ρωσική Επανάσταση εγκαταστάθηκε στην Πόλη. Ο ίδιος σπούδασε στο Αυστριακό Σχολείο και μετά το θάνατο του πατέρα του μετανάστευσε στο Ισραήλ το 1943…

Τελικά έσωσαν 42 ναυτικούς , τους φρόντισαν τους τάισαν και τους ζέσταναν με κουβέρτες. Όταν έφθασαν στο Λιμάνι της Χάιφα το Ναυτικό του Ισραήλ τους υποδέχθηκε με τιμές. Μετά από επικοινωνία με την Άγκυρα, ο Ετζεβίτ έστειλε το αεροσκάφος Μπογάζιτσι των  Τουρκικών Αερογραμμών και τους μετέφερε στην πατρίδα τους.

Τους υπόλοιπους ναύτες τους έσωσαν πλοία της Λιβύης. Ο ίδιος ο Καντάφι υποδέχθηκε τους ναύτες. Την εποχή του εμπάργκο ο  ηγέτης της Λιβύης έδωσε πετρέλαιο και πολεμοφόδια που χρειαζόταν η Τουρκία.  Άνοιξε τις αποθήκες και είπε «πάρτε ό,τι χρειάζεστε». Μετέφερε μάλιστα στους ώμους του πολλά από αυτά.

Ο απολογισμός της ναυμαχίας 54 νεκροί.

Δυστυχώς ο Τύπος μας έγραψε ότι τα αεροσκάφη μας έπληξαν  ελληνικά πλοία. Η  κατάσταση έγινε αντιληπτή μετά από πέντε ημέρες και την απέκρυψαν από το λαό επί ένα χρόνο.

περισσότερα ΕΔΩ