Το σεξ στη Σοβιετική Ένωση

Ένα απολαυστικό αφήγημα του συγγραφέα, Ντενίς Ντραγκούνσκι, για την απόλαυση του σεξ την περίοδο της Σοβιετικής Ένωσης, αλλά και για τα τεράστια ταμπού -που συχνά προκαλούν γέλιο και θλίψη μαζί- που υπήρχαν τότε. Αξίζει να το διαβάζετε μέχρι την τελευταία αράδα.

Στην ΕΣΣΔ, γύρω από το σεξ πάντα υπήρχε η ... αύρα ενός ταμπού, αν και το σεξ, εννοείται ότι “κυλούσε” κανονικότατα, πολύ συχνά μάλιστα, και διόλου λιγότερο από σήμερα. Αλλά το να το συζητάς δημόσια και μάλιστα να το δείχνεις στην TV; Απαπα! Ήταν ντροπή κι ανήθικο. Έχει ακουστεί ότι την περίοδο της περεστρόικα, κατά τη διάρκεια μιας τηλεοπτικής σύνδεσης Μόσχας – Βοστόνης, μια κυρία δήλωσε: “Εμείς στην ΕΣΣΔ δεν έχουμε σεξ”. Ήταν μια λάθος διατύπωση. Στην πραγματικότητα είπε ότι δεν δείχνουν σεξ στην τηλεόραση.

Νωρίτερα, το 1977, κυκλοφόρησε το βιβλίο του Γκεόργκι Βασιλιτσένκο “Γενική σεξοπαθολογία”, στο οποίο συνοψίζεται η εμπειρία του και περιγράφονται ζευγάρια που είχε παρακολουθήσει. Από την εμπειρία του συνάγεται ότι πολλές διαταραχές σημειώνονταν επειδή οι άνθρωποι δεν είχαν τρόπο να μιλήσουν γι 'αυτό. Στη συνουσία και στα γεννητικά όργανα είτε δίδονταν άσεμνα ονόματα και ονομασίες,  είτε απλά ιατρικοί όροι. Ως είναι φυσικό, ούτε το ένα, ούτε το άλλο ενθαρρύνει μια ειλικρινή επικοινωνία.

Το 1978 προέκυψε σκάνδαλο, όταν προβλήθηκε στις οθόνες η ταινία “γυναίκα περίεργη”, όπου πρόκειται για τον έρωτα μεταξύ ενός νεαρού άνδρα και μιας ώριμης γυναίκας. Στην εφημερίδα Κομσομόλσκαγια Πράβντα δημοσιεύτηκε μια κριτική γι' αυτό το έργο που αποφαινόταν: Δεν υπάρχει τίποτε το περίεργο στο γεγονός ότι το ένα τρίτο τον γάμων στη Σοβιετική Ένωση καταλήγουν σε διαζύγιο. Τότε εργαζόμουν στην Διπλωματική ακαδημία και έφτασε η είδηση πρωί-πρωί από μια ελληνική εφημερίδα. Είχαν αναδημοσιεύσει οι εφημερίδες σ' όλο τον κόσμο, την επισήμανση για τα διαζύγια, με αφορμή το έργο. Πράγματι, ακόμη και σε σύγκριση με τη Δύση, ο αριθμός των διαζυγίων ήταν δυσανάλογα μεγαλύτερος.

Επαναστατική ελευθερία....

Τη δεκαετία του 1920, οι σοβιετικές αρχές λάσκαραν τα σεξουαλικά λουριά. Η απελευθέρωση της σεξουαλικότητας και της γυναίκας πραγματοποιούνταν στα πλαίσια του ίδιου αγώνα που αφορούσε τη Θρησκεία, την Παιδεία, τα Αρχαία Ελληνικά και τα Λατινικά, τις στολές αξιωματικών και τα αξιώματα. Την ίδια εποχή αποποινικοποιήθηκε και η ομοφυλοφιλία. Τα διαζύγια ήταν πια εντελώς ελεύθερα. Ήταν δυνατό να χωρίσεις εν αγνοία του συντρόφου σου.

Και ... σταλινική ανελευθερία

Αργότερα, την σταλινική περίοδο, επικράτησε η αυτοκρατορική προσέγγιση:. Απαγορεύτηκαν οι εκτρώσεις, ποινικοποιήθηκε η ομοφυλοφιλία, το διαζύγιο έγινε χρονοβόρος διαδικασία. Ακόμα και κατά τη δεκαετία του '60, αν θέλατε να χωρίσετε, έπρεπε να δημοσιεύσετε αγγελία στην “Εσπερινή Μόσχα”. Μόνο πολύ ισχυροί παράγοντες θα μπορούσαν να αντεπεξέλθουν οικονομικά σ' ένα αθόρυβο διαζύγιο.

Μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρχε λειψανδρία, γι' αυτό και ακυρώθηκε ο θεσμός της διατροφής. Το ζήτημα της αναγνώρισης πατρότητος δεν υφίστατο καν. Μια ανύπαντρη γυναίκα συμπλήρωνε απλώς ένα κενό στην ληξιαρχική πράξη γεννήσεως του παιδιού της. Αργότερα, όταν προς τις αρχές του '50 η κατάσταση άρχισε να εξισορροπείται, το κράτος ασχολήθηκε εκ νέου με την στήριξη του θεσμού της οικογένειας. Εμφανίστηκε μια κατηγορία ανδρών που απέφευγαν να πληρώνουν τη διατροφή. Τη δεκαετία του '60, οι πατεράδες που δεν πλήρωναν διατροφή ενέπιπταν στις αρμοδιότητες της αστυνομίας και των δικαστηρίων, και στη δουλειά τους ελάμβαναν διαταγές πληρωμής. Έπρεπε να πληρώνουν το 25% του μισθού τους για ένα παιδί, το 33% για δύο παιδιά, το 50% για τρία και πάνω. Και οι άντρες αναζητούσαν χαμηλόμισθες εργασίες, από τις οποίες πλήρωναν διατροφές, ενώ έβγαζαν μαύρα χρήματα από άλλες δουλειές. Κάθε τέτοιος άντρας ήταν πεπεισμένος ότι τα λεφτά του τα τρώει ένας τεμπέλης, ο νέος σύζυγος της συζύγου.

Συνέχεια ΕΔΩ

rbth.gr/