Τίποτα δεν είναι τυχαίο!

Ξημερώνει η 28^η Οκτωβρίου 2013, ημέρα Εθνικής Επετείου, ημέρα Εθνικής Υπερηφάνειας, μνήμης και Πατριωτισμού. Ο γράφων είναι πολύ μακριά από σκέψεις, θέσεις και στοχασμούς Εθνικισμού. Είναι ομοίως πολύ μακριά από όλους εκείνους που πρόδωσαν την Ελλάδα, μακριά από όλους εκείνους που μεθοδικά οδηγούν την Ελλάδα μας στην αλλοτρίωση και την εξαφάνιση....

Το πρωί που ακολουθεί σε λίγες ώρες, θα λάβει χώρα στη Θεσσαλονίκη η στρατιωτική παρέλαση για την οποία γίνεται λόγος τον τελευταίο καιρό. Για το εάν η Εθνική Οικονομία αντέχει την σχετική δαπάνη, για το εάν η Εθνική Συνείδηση δέχεται «χορηγούς» για την κάλυψη της δαπάνης αυτής και άλλα όμοια. Θέσεις και αντιθέσεις, αιτιολογημένες ή μη. Και αυτή η συνθήκη δεν είναι το ερέθισμα για την παρούσα καταγραφή. Εκείνο που με οδηγεί, εν είδη χρέους προς την συνείδησή μου είναι αυτό που ώρες πριν, διαβαίνοντας την Λ. Νίκης στη Θεσσαλονίκη, εντοπίζω παρακολουθώντας την ολοκλήρωση των εργασιών για την εξέδρα των επισήμων στην παρέλαση. Κι επειδή μια εικόνα χίλιες λέξεις, δείτε με προσοχή τις ακόλουθες απεικονίσεις.

Φωτο 1

Η εξέδρα, ένα στάγιερ στρατιωτικό κι ένα κτίριο ακριβώς πίσω.

Τίποτα το επιλήψιμο ως εδώ.

Φωτο 2 

Πίσω από το στρατιωτικό στάγιερ ένα πολιτικό Ι.Χ.Ε., ένα πολιτικό όχημα του στρατού (με μπλε χρώμα) κι ένα κίτρινο σήμα ακριβώς μπροστά από το μπλε όχημα.

Τι απεικονίζει άραγε το κίτρινο σήμα;

Φωτο 3

Το κίτρινο σήμα αυτό, μπροστά από το μπλε πολιτικό όχημα του στρατού, τοποθετημένο έμπροσθεν του κτιρίου, δεν είναι άλλο από το ακόλουθα σήμα:

Φωτο 4

Η 4η Φωτό έχει ληφθεί από την επίσημη ιστοσελίδα του
 Γενικού Προξενείου της Γερμανίας
 στη Θεσσαλονίκη 

Αποτέλεσμα, σε λίγες ώρες η Ελληνική σημαία θα αποδίδει τιμές στον Πρόεδρο της Ελληνικής Δημοκρατίας, την ίδια όμως στιγμή η Ελληνική σημαία θα αποδίδει τιμές στην Γερμανία.

Την ηρωική επέτειο του ΟΧΙ κάποιος (ΗΛΙΘΙΟΣ) αρμόδιος επέλεξε την συγκεκριμένη θέση για την τοποθέτηση της εξέδρας των επισήμων. Τυχαίο;

Και δυο σημειώσεις.

1) Την στιγμή που απεικόνιζα με το κινητό μου τηλέφωνο τις τρεις φωτογραφίες, (1, 2 και 3) αστυνομικός που φρουρούσε το προξενείο με απαγόρευσε να φωτογραφίζω, όταν αρνήθηκα να υπακούσω, κινήθηκε προς το μέρος μου καλώντας με να του παραδώσω το κινητό μου. Με δεδομένο ότι φωτογράφησα απέναντι από το Προξενείο, έπρεπε ο αστυνομικός να διασχίσει την Λ. Νίκης. Κινήθηκε να διασχίσει την οδό αλλά διερχόμενα οχήματα ανέκοψαν την πορεία του κι εγώ κινούμενος γρήγορα μακριά κατάφερα να διατηρήσω την κατοχή του φωτογραφικού υλικού. Στην χώρα μου, στην πόλη που γεννήθηκα ήμουν κυνηγημένος από την ελληνική αστυνομία, που κι εγώ πληρώνω όπως όλοι οι άλλοι έλληνες φορολογούμενοι πολίτες. Και κυνηγήθηκα για ποιόν λόγο;

Διότι απλά αποθανάτισα μια ακόμη μαχαιριά στην Ελληνική Σημαία και στην Εθνική μας Υπερηφάνεια. Μακάρι ο συγκεκριμένος αστυνομικός να έδινε την ίδια εντολή σε κάθε επίορκο έλληνα πολιτικό.

2) Για τον ανωτέρω λόγο δεν κατάφερα να αποθανατίσω το κτίριο στο σύνολό του. Σας μεταφέρω λοιπόν ότι φρόντισαν να απομακρύνουν από τον τεράστιο ιστό που βρίσκεται στην επάνω πλευρά του κτιρίου την γερμανική σημαία. Αν λοιπόν ήταν καθόλα θεμιτή ή έστω τυχαία η επιλογή της τοποθεσίας, τότε για ποιόν λόγο έσπευσαν να αφαιρέσουν την σημαία τους;

Δεν ήταν λοιπόν τυχαίο, αλλά εσκεμμένο, ακραίο και επώδυνο αυτό που έπραξαν.

Σας αφήνω λοιπόν με το ερώτημα αν θα αναζητηθούν ευθύνες γι αυτό και λυπάμαι αλλά μάλλον συμφωνούμε στην απάντηση στην ερώτηση αυτήν.

Έχασα τους δύο μου παππούδες στον πόλεμο με τους Γερμανούς.

Αν εκείνοι (μαζί με όλους τους συναγωνιστές τους) μου έδωσαν τη δυνατότητα να ζω ελεύθερος, είναι υποχρέωσή μου να φωνάζω στα 300 ζώα της Βουλής, που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο υποδουλώνουν και αφανίζουν την Ελλάδα μας.

«Είμαι εδώ και είναι πολλοί μαζί μου. Είμαστε αυτό που δεν είστε. Ζούμε την ηδονή του να λέγεσαι και να ΕΙΣΑΙ ΕΛΛΗΝΑΣ. Μια ηδονή που μόνοι σας στερείτε από τον εαυτό σας και στα παιδιά σας.»

Ονομάζομαι Θεόφιλος και ζω στη Βέροια.